OSTATNIA PODRÓŻ

O świcie, wraz ze wschodem słońca,

starzec wybrał się w podróż.

Zabrał ze sobą tylko zeszyt i ołówek.

Czuł, że to dziś przyjdzie do niego kobieta w czarnych szatach,

która zabierze jego dziennik z wszystkimi troskami oraz wspomnieniami.

Urodził się na końcu Polski, w małym miasteczku,

wysuniętym najbardziej na południowy-wschód.

Ze wszystkich stron otoczonym górami, jest tam tylko 1 droga,

która przebiega przez środek miasta i prowadzi na Ukrainę.

Teraz cały krajobraz jest pokryty gęstą mgłą, 

przez którą słońce próbuje się przebijać,

coraz bardziej wyłania się zza horyzontu,

Mrok znika.

a on wspina się między konarami drzew,

które zdobią czerwono-pomarańczowo-brązowe liście.

Wszystko jest pokryte rosą.

Idzie powoli,  chyba domyśla się,

 że ta podróż jest jego ostatnią.

Delektuje się każdym krokiem, śpiewem ptaka, 

każdym nawet najmniejszym źdźbłem trawy.

Kocha tą krainę.

Tu przybył na świat, i tu chce go opuścić.

Ciężko będzie mu się z nim rozstać.

Z lekko przyśpieszonym oddechem dociera na szczyt.

Z połoniny rozchodzi się piękny widok,

słońce zaczyna wyglądać zza  gór.

Mgła pozostała na dole wraz ze wszystkimi zmartwieniami.

Starzec usiadł na skale,

i zaczął szkicować w zeszycie otaczający go krajobraz.

Gdy narysował ostatnią linię,

odwiedziła go czarna dama.

Słońce całe wyłoniło się zza gór.

Po raz ostatni zobaczył tą wspaniałą żółtą kule,

i odszedł z tego świata szczęśliwy… 

OSTATNIA PODRÓŻ 

18.01.2015