sad PRINCESS FIT �� 👸🏼: Walka

środa, 28 października 2015

Walka

Już jutro urodziny. Na szczęście nie spędzę ich w szpitalu... Musze sama walczyć. Na razie jest trochę lepiej, mam ludzi którzy mnie wspierają i rozumieją na czym polega ta choroba. Mama w końcu zaczęła sobie radzić z tym, że jej córka ma spore problemy, a tata dostrzega, że ma dziecko. Nawet już nie dziecko ale nastoletnią córkę, która ojca też w swoim życiu potrzebuje.

Gdyby nie osoba z którą jestem już 7 miesięcy mogło by być o wiele gorzej. Mogło by mnie już nie być na tym świecie. Oswoił mnie jak Mały Książę Lisa w książce Antoina de Saint Exupery. Same leki, ani specjaliści nie pomogą jeżeli nie ma się wsparcia i zrozumienia u najbliższych. Mam nadzieje, że wygram tą walkę samej ze sobą.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

image avatar

Jestem Kinga. W październiku rozpocznę 17 rok życia. od 1 klasy podstawówki przez 10 lat moją pasją był taniec: balet, jazz, disco dance, show dance.W 6 klasie rozpoczęła się moja walka z samookaleczaniem i depresją. We wrześniu 2015 roku musiałam przestać trenować, gdyż anoreksja przejęła nade mną kontrolę. W lutym 2016 roku powinnam trafić do szpitala, lecz się nie poddałam. Wtedy anoreksja połączona była z już z bulimią. Z dnia na dzień zaczęłam jeść. Wówczas doszłam do wagi 36kg. Każdy mój dzień od połowy stycznia wyglądał tak samo. A mianowicie: wstawałam o 5:00 zjadałam wszystko co niezdrowe, bądź wysokokaloryczne. Zaczynałam od kilku jabłek, potem jogurty smakowe, orzechy, nutella, masło orzechowe, czekolada, cukierki, miód. Wypijałam bardzo dużo wody i szłam do łazienki, aby to wszystko zwrócić, stawałam na wagę, aby widzieć czy cały pokarm został zwrócony. Następnie ubierałam się itd i wychodziłam do szkoły. Cały dzień piłam kawę i żułam gumy. Nic już do kolejnego ranka nie jadłam. Ale to był moment przełomu, bo zaczął mój organizm się przystosowywać do tego, że dostawał dużą ilość jedzenia, przez co, gdy powróciłam do żywych i zaczęłam normalnie się odżywiać nie miałam problemu z tym, że normalnie większość osób po anoreksji miało by skurczony żołądek. Od 22 lutego 2016 roku jestem wolna od ANOREKSJI! Od 26 znowu trenuje. Aktualnie chodzę na siłownię. Dążę do spełnienia marzenia, czyli startowania w zawodach Fitness. Nie poddam się. Zapraszam do zapoznania się z moją dość mroczną historią. PAMIĘTAJCIE TRZEBA WALCZYĆ O SIEBIE!!! Z każdym dniem jestem coraz silniejsza i o to chodzi, aby żyć tak jak się chce, a nie tak jak inni by chcieli. Prowadzę tego bloga, aby pokazywać ludziom, że nawet z takiego bagna jak anoreksja można wyjść i być szczęśliwym. Wszystko zależy od nas i sposobu naszego myślenia, ten kto myśli o sobie i innych negatywnie nigdy nie osiągnie tego co by chciał.

Strony

środa, 28 października 2015

Walka

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Tagi