sad PRINCESS FIT �� 👸🏼: Czas na troche optymizmu

czwartek, 7 stycznia 2016

Czas na troche optymizmu

W oczach widać wszystko,

One nigdy nie kłamią.

Gdy jesteśmy smutni, zdołowani

Stają się szare i puste

Jakby dusza z nas uleciała

Gdy jesteśmy szczęśliwi

Stają stę kolorowe

Zaczynają ślinić

Tak samo jest z rysami twarzy

Gdy człowiek jest smutny

Wyglada na zmęczonego

Jeżeli smutek trwa przez długi czas

To dana osoba zaczyna wyglądać

Nie jak człowiek lecz jak cień

Tego kim kiedys był

Nawet gdy sie uśmiechamy

To w oczach jest zakodowane

To jak na prawde sie czujemy

Ludzie są magią

A magia podobno nie istnieje

Ale niektorych rzeczy nie da sie wyjaśnić

Stworzyć definicji

Wsadzić do wąskich ram.

Na przykład miłość

Jest czymś czego nie da sie opisać słowami

Jest jak poezja

Trzeba czytać miedzy słowami

Starać sie zrozumieć sens

Choć czesto tego sensu nie ma

Zazwyczaj co czwartek miałam kryzys. Dziś czuje sie cudownie.

Dziękuje wszystkim ktôrzy są cudotwórcami. I dzięki nim się szczerze uśmiecham. 😍😍😍😍🦄🦄🦄🙈😘😘😘😘😽😽😽😽😄😄😀😀😆

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

image avatar

Jestem Kinga. W październiku rozpocznę 17 rok życia. od 1 klasy podstawówki przez 10 lat moją pasją był taniec: balet, jazz, disco dance, show dance.W 6 klasie rozpoczęła się moja walka z samookaleczaniem i depresją. We wrześniu 2015 roku musiałam przestać trenować, gdyż anoreksja przejęła nade mną kontrolę. W lutym 2016 roku powinnam trafić do szpitala, lecz się nie poddałam. Wtedy anoreksja połączona była z już z bulimią. Z dnia na dzień zaczęłam jeść. Wówczas doszłam do wagi 36kg. Każdy mój dzień od połowy stycznia wyglądał tak samo. A mianowicie: wstawałam o 5:00 zjadałam wszystko co niezdrowe, bądź wysokokaloryczne. Zaczynałam od kilku jabłek, potem jogurty smakowe, orzechy, nutella, masło orzechowe, czekolada, cukierki, miód. Wypijałam bardzo dużo wody i szłam do łazienki, aby to wszystko zwrócić, stawałam na wagę, aby widzieć czy cały pokarm został zwrócony. Następnie ubierałam się itd i wychodziłam do szkoły. Cały dzień piłam kawę i żułam gumy. Nic już do kolejnego ranka nie jadłam. Ale to był moment przełomu, bo zaczął mój organizm się przystosowywać do tego, że dostawał dużą ilość jedzenia, przez co, gdy powróciłam do żywych i zaczęłam normalnie się odżywiać nie miałam problemu z tym, że normalnie większość osób po anoreksji miało by skurczony żołądek. Od 22 lutego 2016 roku jestem wolna od ANOREKSJI! Od 26 znowu trenuje. Aktualnie chodzę na siłownię. Dążę do spełnienia marzenia, czyli startowania w zawodach Fitness. Nie poddam się. Zapraszam do zapoznania się z moją dość mroczną historią. PAMIĘTAJCIE TRZEBA WALCZYĆ O SIEBIE!!! Z każdym dniem jestem coraz silniejsza i o to chodzi, aby żyć tak jak się chce, a nie tak jak inni by chcieli. Prowadzę tego bloga, aby pokazywać ludziom, że nawet z takiego bagna jak anoreksja można wyjść i być szczęśliwym. Wszystko zależy od nas i sposobu naszego myślenia, ten kto myśli o sobie i innych negatywnie nigdy nie osiągnie tego co by chciał.

Strony

czwartek, 7 stycznia 2016

Czas na troche optymizmu

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Tagi