WSTĘP DO OPOWIADANIA "MOJE PRYWATNE, WŁASNOŚCIOWE ŻYCIE"

WSTĘP

Chyba powinnam wam się na początku przedstawić.
Więc jestem Kinga, w tym roku rozpocznę 17 rok życia. Co prawda ostatni rok nie powinien się liczyć, bo wtedy nie żyłam. Ale o tym opowiem wam później. 21 lutego 2016 roku wyszłam ze swojej klatki. Wewnętrznego więzienia. Chociaż myślałam, że już nigdy się z niego nie uwolnię i pozostanę w tej mrocznej klitce już na zawsze. Moim wybawieniem okazała się wiara w naukę i ludzki upór.
Zapewne pojawił się w was promyk ciekawości. I zadajecie sobie pytanie "Czym było jej więzienie?". Postaram się wam zaprezentować jak ono wyglądało. Jaka panowała w nim atmosfera.

Rozdział 1

 "Podróż w pozorny ideał"

Pewnego dnia, gdy szłam w kierunku zachęcającego słodkimi kolorami mroku, przechodziłam przez kolejne drzwi, lecz nie zamykały się za mną. Pozostawały otwarte. Aż, pewnego dnia, gdy przeszłam przez kolejne, ktoś je za mną zatrzasną. Słyszałam odgłos zamykania ich na klucz. W pierwszej chwili poczułam ulgę, bo w moim umyśle pojawiła się myśl: "w końcu na chwile się zatrzymam, odpocznę". Powoli się zadomowiłam w moim nowym małym pokoju.

Były w nim 4 okna, dziwna szyba, tajemnicze drzwi, regały, materac i stosy książek. Okna były zabite bardzo grubymi deskami, więc nawet mały promyk światła nie miał możliwości, aby się przez nie przedostać. Szyba była na przeciwko nich, kilka razy próbowałam zobaczyć co jest po jej drugiej stronie, lecz widziałam tylko mrok. Prócz drzwi przez które dostałam się do tego pomieszczenia przy oknach, były jeszcze jedne, o wiele większe i ozdobione kwiatami, lecz nie były kolorowe tylko szare, i więdły. Na środku pokoju leżał gruby biały materac, na którym leżała kołdra, oraz wiele poduszek. Przy każdej ścianie był regał, na każdej półce leżało jedzenie. Na dolnych deskach były głównie owoce, szczególnie jabłka, półkę wyżej warzywa, potem pieczywo, makarony, orzechy, a na samej górze słodycze. Różnorodne czekolady, lizaki, cukierki, ciasteczka. Prawdziwy raj dla łakomczuchów.

Pomimo tego, iż nie miałam dostępu do światła dziennego, to w moim umyśle nadal sporadycznie pojedynczy promyk się pojawiał. W pomieszczeniu panował potworny chłód. 

W skrócie tak wygląda moje prywatne więzienie. Jeszcze sporo się o nim dowiecie. Nie będzie to miła opowieść o Księżniczce zamkniętej w wieży, którą uratuje Książę. Wystąpi ich kilku w tej historii, lecz zupełnie nie pasują do tych z bajek Disney'a. 

Tak dotarłam do miejsca w którym spędziłam ponad 365 dni.

Wyrażajcie swoją opinię w komentarzach lub na priv. Chciała bym poznać waszą opinię :) i czy chcecie kontynuacje?