100 dni bez Anoreksji

We wtorek minęło dokładnie 100 dni odkąd uwolniłam się od tego potwora. Z tej okazji udało mi się zjeść serek wiejski, do którego bardzo ciężko było mi się wcześniej przekonać. W dzień dziecka zjadłam kawałek gorzkiej czekolady. Ostatnio napisało do mnie kilka dziewczyn, które teraz stają się także uwolnić się ze swojego prywatnego więzienia przepełnionego kontrolą i monotonnią. Jestem dumna z tych osób, bo zazwynają szukać pomocy, sprzeciwiają się chorobie, chcą powrócić do życia.
Ja od 2 dni nie wchodziłam na wagę, daje sobie ostatnio więcej swobody. Zaczynam chyba być sobą. Dziś części klasy opowiadałam czym jest pro ana. Czym sie różni osoba chora na anoreksje, a osoba wyznająca styl życia pro ana. Jak będę miała więcej czasu to wstawię o tym post. Chcę poszerzać wiedzę ludzi dotyczącą tej choroby, oraz blogów, forów pro ana, które są złe i przez nie wiele dziewczyn zaczyna się głodzić, bo uważa, że to jest fajne. Dla mnie to jest okropne i przykre. Jak będę miała jeszcze trochę więcej siły to zacznę z tym walczyć. Mam nadzieję, że część z was się do mnie przyłączy, bo razem będziemy w stanie zdziałać więcej.

Treningi idą mi super, cały czas pojawiają się efekty. Dziękuję za wszystie komentarze i prywatne wiadomości. Przepraszam jeżeli komuś nie odpisałam, mam teraz mało czasu, ale staram się czytać wszystkie wiadomości i na nie odpowiadać :)