Cześć wszystkim,dawno mnie tutaj nie było ponieważ jestem teraz dość zabieganą osobą. Dużo z was do mnie pisało: " Czemu nic nie wstawiasz na bloga, insta czy snapa, tak jak kiedyś?". Postanowiłam więc wam trochę opowiedzieć o tym co u mnie i czemu tak jest, że na razie nie jestem aktywna. Mianowicie, tak gdzieś do połowy września w szkole nie było jeszcze tyle nauki więc byłam wstanie pogodzić wszystko, nagrywałam dużo snapów, odpisywałam od razu na wszystkie wiadomości, robiłam wtedy też 2 razy dziennie aeroby+ trening siłowy. Później doszło więcej nauki do tego jesień,więc powoli zaczęłam się wycofywać. Aeroby też już robiłam tylko raz dziennie, nauka stała się priorytetem no i oczywiście obok niej treningi. Okres jesienno-zimowy co roku nie był dla mnie najlepszy, zawsze wtedy moja uwczesna depresja zaczynała dawać w kość, tak samo zeszło roczna anoreksja. W tym roku było o wiele lepiej ponieważ nie jestem sama, mam cudownego chłopaka, rodzice mnie wspierają, bardzo dużo przez te miesiące od choroby zrozumieli, dają mi dużo swobody, a ja staram się wykorzystywać ją jak najlepiej, nie zawodzić ich. Teraz już sporo czasu spędzam w domu,na początku roku szkolnego przebywałam tu tylko od 22/23-7:00, czyli od powrotu z treningu do wyjścia kolejnego ranka do szkoły, w weekendy też bardzo szybko stąd wychodziłam.Nie potrafiłam po prostu sobie przez chwile posiedzieć, odpocząć, teraz już się tego nauczyłam, w końcu nie jestem robotem, potrzebuje odpoczynku tak jak wszyscy. Od lipca do połowy grudnia, miałam codzinnie treningi, do tego przez ponad 2 miesiące 2razy dziennie aeroby. W święta miałam więc tydzień przerwy, bo już nie miałam siły i ochoty na treningi. Pomimo, że nie chciałam jej mieć to mój trener zdecydował, że muszę, ale mogłam robić chociaż aeroby. Jak co roku w tym okresie czułam się najgorzej, powracały lęki, nie akceptowałam siebie, ale wraz z nowym rokiem wszytko się uspokoiło. Z każdym dniem będzie coraz lepiej, bo małymi krokami zbliżamy się do tych korzystnych pór roku, treningi znowu są dobre, nad sylwetką musze jeszcze dużo popracować, ale tragedii nie ma i wiem, że w końcu osiągnę to co chce.
Życzę wam powodzenia w dążeniu do celu, każdy miewa gorsze okresy, czasami są takie, że aż nas paraliżują, wtedy trzeba to przeczekać i starać się myśleć pomimo tego wszystkiego pozytywnie, i nie udawać że nic sie nie dzieje, mówić o tym co nam dokucza. Wtedy pewnego dnia odzyskamy siły i staniemy się silniejsi dzięki temu, że przetrwaliśmy kryzys i znów możemy cieszyć się z tego co lubimy robić :)
witaj!
OdpowiedzUsuńPiszę doktorat o zaburzeniach odżywiania i chcialabym nawiązać z Tobą kontakt. Jak będziesz zainteresowana to napisz maila: kin.grabska@gmail.com, pozdrawiam i życzę powodzenia w walce ! :)