Zawieszona w przestrzeni.
Miedzy teraz i kiedy艣.
Gdzie艣 w oddali 偶yje,
Cia艂a nie czuje.
Duszy nie widz臋.
Zagubienie, czy raczej monotonia?
Strach?
Przed dniami nast臋pnymi.
Dalekimi od nas.
Oczy otwarte widz膮 przez mg艂e.
Niewyra藕ne twarze.
Jednakowe dnie.
S艂abe cia艂o- kruche.
B艂膮ka si臋 po ziemi.
Wed艂ug szlak贸w t艂umnych, wypchanych po brzegi.
To ludzkie istnienie.
To ludzkie istnienie.
Szare , niewyra藕ne.
Upada w sen porzuca mocy mrok.
Upada w sen porzuca mocy mrok.
Spokojnie
OdpowiedzUsu艅Zaskoczy艂a艣 mnie Kinga! Nie czytam poetycznych tekst贸w, ale ten zapadnie mi w pami臋膰. :)
OdpowiedzUsu艅Odzwierciedla to co dzieje si臋 w 艣rodku :) Dobre por贸wnania :)
OdpowiedzUsu艅http://nazywamsiemilena.blogspot.com/